بررسی کیفیت زندگی معلولان ضایعات نخاعی شهر یزد در سال ۱۳۹۳

مقدمه: آسیب طناب نخاعی به عنوان یک اختلال ناتوان کننده بوده که پیامدهای جسمی، روان شناختی و اجتماعی غیرمترقبه ایجاد می کند و می-تواند روی همه شاخص های کیفیت زندگی تأثیر بگذارد؛ لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی معلولان ضایعات نخاعی شهر یزد در سال 1393 انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به روش توصیفی ـ تحلیلی روی 84 نفر از معلولان ضایعات نخاعی شهر یزد انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها دو پرسشنامه ویژگیهای دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد sip-68 که دارای 68 گویه بوده که در 6 بُعد استقلال جسمی، کنترل حرکت، استقلال روحی و برقراری ارتباط، رفتار اجتماعی، ثبات عاطفی و محدوده پویایی تنظیم شده است. جهت ترجمه پرسشنامه sip-68 از روش banville استفاده شد. اعتبارسنجی به روش اعتبار محتوا و پایایی آن با آلفای کرونباخ ارزیابی گردید (91/0=r). داده ها با نرم افزار آماری spss تحلیل شد. یافته ها: محدوده سنی معلولان ضایعات نخاعی 64-16 ساله (11/14±38/39) و میانگین سنی آنان در زمان آسیب 76/13±00/26 بود. %1/57 (48نفر) معلولان ضایعات نخاعی علت آسیب را حوادث رانندگی، %5/15 (13نفر) سقوط از بلندی و بقیه آنها حادثه در محل کار، بیماری و درمان-های پزشکی ذکر کرده اند. %6/22 (19نفر) از افراد،کیفیت زندگی خود را خوب، %9/67 (57نفر) متوسط و %5/9 (8نفر) نیز ضعیف (99/10±36/32) برآورد کرده اند. میانگین نمره در ابعاد استقلال جسمی، رفتار اجتماعی و محدوده پویایی نسبت به سایر ابعاد وضعیت ضعیف تری داشت. بین کیفیت زندگی با علت و وضعیت اقتصادی ـ اجتماعی ارتباط آماری معناداری مشاهده شد (p<0/05). بحث و نتیجه گیری: برای ارتقاء کیفیت زندگی معلولان ضایعات نخاعی می بایستی شاخص های رفاهی را مورد توجه قرار داد. دولتها باید با مشارکت معلولان ضایعات نخاعی اجرای برنامه های توان بخشی مبتنی بر جامعه را برای افزایش خودکارآمدی آنان تسهیل نمایند. پیشنهاد می گردد پژوهش های کیفی صورت بگیرد تا از طریق تبیین درک آنان از شرایط زیستی خود بتوان مداخلات ارتقاء سلامت را طراحی نمود.